[zaloguj się]
[pdf]

POCHWACIĆ SIĘ (2) vb pf

o jasne, a pochylone.

Fleksja
praet
sg
3 f pochwåciła się

[fut 3 pl pochwåcą się.] ◊ praet 3 sg f pochwåciła się (2).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Poderwać się, ruszyć się szybko (2):

[pochwacić się na kogo: Ale ieſli knim [niedźwiedziom i rysiom] blisko przyſtąpiſz/ á będźieſz ie gábáć/ tedy ſie ná ćie pochwacą á zábiią ćie FlavHist 3v.]

Zwrot: »pochwacić się prędko, rychło« [szyk zmienny] (1:1): gdy vzrzeli ijże ſie tak rychlo pochwácila ij wyſſla: naſladowali iey rzekątz/ ijże ijdzie ku grobu plakatz OpecŻyw 67v; [Semiramis] Iednego cżáſu gdy ſie cżoſáłá/ przyſzłá nowiná do niey iż Babilon odſtąpił od niey/ pochwaćiłá ſie prętko ieſzcże włos połowice nie ſchowawſzy iecháłá tám z woyſkiem BielKron 10v.

Formacje współrdzenne cf CHWATAĆ SIĘ.

MP