[zaloguj się]

POCHWALIĆ SIĘ (7) vb pf

się (4), sie (3).

o jasne; w inf -chwa- (3) HistRzym, ModrzBaz, KlonŻal -chwå- (2) RejZwierz, WujNT; w pozostałych formach a pochylone.

Fleksja
inf pochwalić się
conditionalis
sg
3 f by się pochwåliła

inf pochwalić się (5).fut 1 sg pochwålę się (1).con 3 sg f by się pochwåliła (1).

stp s.v. pochwalić, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w. s.v. pochwalić.

1. Powiedzieć o sobie dobrze, podkreślić swoje zalety; gloriari PolAnt (5): BudNT 2.Cor 11/18; Muſzę ſię wżdy ſam pochwálić/ bo dźiś bez tego nic KlonŻal E4.

pochwalić się z czego (1): Mam tedy z czego ſię pochwalić w Chriſtuśie Ieſuśie ku Bogu [Habeo igitur gloriam in Christo Iesu ad Deum] WujNT Rom 15/17.

pochwalić się przed kim (I): Nie miey mi zá złe cny mężu/ żeć ſie máło przed tobą śmiem pochwálić. HistRzym 22v.

pochwalić się w czym (1): Ktemu niechay ſie ſthrzeże/ áby ſie w cżym niebácżnie nie pochwaliłá GórnDworz X2.

2. Zyskać chwałę (1): Rzekł moi mili brácia/ tuć ſie nam pochwalić. Ieſli ſie nie wybiyem/ głęboko vciekáć/ Teraz ſie iuż káżdego ma cnotá okazáć. RejZwierz 13.
3. W funkcji biernej: zostać zaaprobowanym (1): Lecż ile być może/ trzebá ſię o to ſtáráć/ áby nietylko zwierzchność vrzędu/ ále też przycżyná/ ieſli nie potrzebna/ tedy wżdy táka ktoraby ſię pochwálić mogłá [probabilis] zacnośći Praw broniłá y onę zdobiłá. ModrzBaz 70.

Synonimy: 1. pochełpić się, pochlubić się.

Formacje współrdzenne cf CHWALIĆ SIĘ.

MP