Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [ROZRAŻON]

Następne hasło: ROZRĄBAĆ »

ROZRAŻONY (2) part praet pass pf

Teksty nie oznaczają ó lub oznaczają niekonsekwentnie; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja

sg
m	N	rozraż(o)n	n	N
m	I		n	I	rozrażonym

pl
L		rozrażonych

sg [m N (praed) rozraż(o)n.] ◊ n I rozrażonym (1). ◊ pl L rozrażonych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. rozrazić.

Znaczenia

1. [Rozbity]
2. Związany z urazem cielesnym (2)
- a. Który doznał urazu cielesnego: stratowany (1)
- b. Pochodzący z uderzenia, stłuczenia (1)

1. [Rozbity:

W porównaniu: Mądry nie ma w nienawiśći przykazánia y ſpráwiedliwośći á nie będzie rozráżon [non illidetur] iáko okręt w zburzeniu Morſkim. Leop Eccli 33/2 (Linde s.v. rozrazić).]

2. Związany z urazem cielesnym (2):

a. Który doznał urazu cielesnego: stratowany (1): Tráyan Ceſarz/ gdy ſyn iego [...] ſyná koniem rozráźił vbogiey niewieſcie/ przyſzłá niebożątko płácżliwa z onym rozráżonym dziecięciem ſwoim do Ceſárzá. Wnet [...] wydał go [swego syna] zá gárdło oney niewieſcie RejZwierc 55v.

b. Pochodzący z uderzenia, stłuczenia (1):

Wyrażenie: »rana rozrażona« (1): O ránach ćiętych álbo rozráżonych iáko ié léczyć/ á naprzod o głownych. SienLek 145v.

Cf ROZRAZIĆ

SBu