[zaloguj się]
[pdf]

ROZRĘBOWAĆ (4) vb impf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w roz- oraz -ować).

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 rozrębuję
3 rozrębuje
praet
sg
3 m rozrębowåł

praes 1 sg rozrębuję (2). ◊ 3 sg rozrębuje (1). ◊ praet 3 sg m rozrębowåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. rozrąbać.

Rozcinać na kawałki mocnymi uderzeniami; dissecare, intersecare Calep [w tym: co (2)] (4): Amázidis [...] poſłał do iednego Egipſkiego kápłaná gdy ofiáry bogom ſwym wedle ſwego zwycżáiu rozrębował/ áby mu ſztukę z onych ofiar [...] poſłał. RejZwierc 84; Disseco – Rozsiekuię, rozrebuię. Calep 332b, 554b.
Przen (1): Głoſem ſwem [Pan] y ogień nápoły rozrębuie/ á przed głoſem iego drżą wſſytki puſſcze y pádoły. RejPs 42.

Formacje współrdzenne cf RĘBAĆ.

SBu