[zaloguj się]
[pdf]

POCHYLENIE (3) sb n

o oraz pierwsze e jasne, końcowe e z tekstu nie oznaczającego -é.

Fleksja
sg
N pochyleni(e)
G pochyleniå

sg N pochyleni(e) (2). ◊ G pochyleniå (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde w objaśnieniu s.v. pochył.

1. Rzeczownik od „pochylić” a. „pochylić się”: zgięcie (się) ku dołowi; nutus Mącz, Cn; nutatio Mącz (2): Nutatio, Pochylenie/ chwianie. Mącz 255a.
Szereg: »schylenie albo pochylenie« (1): Nutus, Kinienie/ Dánie znáć/ przizwolenie/ też ſchilenie álbo pochilenie. Mącz 255a.
2. Rzeczownik od „pochylić się”: odchylenie od pionu; proclinatio Cn (1): Suopte nutu et suo pondere ad pares angulos in terram feruntur, Z ſámego właſnego pochilienia y cięſzkoścy rowno ſie ſpuſzczáyą ku ziemi. Mącz 255a.

Synonimy: 1., 2. nagięcie, nakłonienie, schylenie, skłonienie.

Cf POCHYLIĆ, POCHYLIĆ SIĘ

MF, SBu