[zaloguj się]
[pdf]

POCIESZANIE (8) sb n

Teksty nie oznaczają é oraz ó; o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N pocieszani(e) pocieszaniå
G pocieszaniå
D pocieszaniu
A pocieszani(e)
I pocieszanim
L pocieszaniu

sg [N pocieszani(e).] ◊ G pocieszaniå (1). ◊ D pocieszaniu (1). ◊ A pocieszani(e) (1). ◊ I pocieszanim (1). ◊ L pocieszaniu (3). ◊ pl N pocieszaniå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. pocieszyć; poza tym w objaśnieniu s.v. pocieszalny, pocieszny.

Przynoszenie ulgi, ukojenia w smutku lub innej przykrości, dodawanie otuchy, przynoszenie nadziei; o Bogu: udzielanie łaski (8):

pocieszanie kogo (4): obroń mię panie przez ſthąpienie twoie do Piekła/ przez zmartwy witanie twoie/ przez cżęſthe zwolennikow twoich pocieſzanie/ przez dziwne wſtąpienie twe/ przez przyſzcie ducha ſwiętego pocieſzyciela/ przez dzień ſtraſzliwego ſądu TarDuch D5; WujJud b6v, 199, Mm3.

W połączeniach szeregowych (3): TarDuch D5; Ale ten rząd tylko vczenim/ nápominánim/ poćyeſſánim/ á rządnym ſſafowánim ſwyątoſci/ vrzędnicy koſcyelni czynić máyą. KromRozm III H3, H3v.

Wyrażenie: »pocieszanie boskie« (1): Izali za máło v ćiebie (ſą) poćieſzánia Boſkie [consolationes Dei] BudBib Iob 15/11.
Szereg: »nawiedzanie i pocieszanie« (3): O Kátechizmie/ y o náwiedzániu niemocnych/ á o poćieſzániu ich. WujJud b6v [idem (2)] 199, Mm3.
W przen (1): Ani (chlebá) łámáć dla nich przy płácżu (będą)/ poćieſzáiąc kogo przy martwym/ áni ich nápáwáć będą koſzem poćieſzánia dla oycá iego/ y dla mátki iego. BudBib Ier 16/7.

Cf POCIESZAĆ

RS