Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PODAROWYWAJĄCY

Następne hasło: PODARUNEK »

PODARTY (4) part praet pass pf

o oraz a jasne.

Fleksja

sg
m	N	podarty	n	N
	G	podart(e)go		G
	A	podarty		A	podart(e)

sg m N podarty (2). ◊ G podart(e)go (1). ◊ A podarty (1). ◊ [n A podart(e).]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Zniszczony przez darcie (3)
- a. Pełen dziur, rozdarć; przen
2. [Poraniony, pokaleczony]
*** Dubium (w dosłownym przekładzie z łaciny; wydania współczesne korzystają z innej podstawy łacińskiej, wydania dawne komentują fragment jako niejednoznaczny) (1)

1. Zniszczony przez darcie (3): Conscissus, Podárty/ rozciemieżony Mącz 372a.

podarty czym (1): Pugnis et calcibus conscissus, Pięśćiámi y piętámi podárty/ potłumiony. Mącz 372a.

a. Pełen dziur, rozdarć; przen: Kuſzą ſię o to/ dźiśieyſzy nowi wykrętácże/ zbieráiąc y ſtąd/ y zowąd/ cżymby ten zebrácży podárty płaſzcż záłátáć mogli/ wſzákże wſzytkie ich wykręty/ do tych ſię przednieyſzych/ iáko głownych zbiegáią NiemObr 30.

2. [Poraniony, pokaleczony: ktory [Jobus] ciáło [Polidorusa] przynioſł okrutnie á ſzkárádzye podárte/ vbite HistTroj G3v.]

*** Dubium (w dosłownym przekładzie z łaciny; wydania współczesne korzystają z innej podstawy łacińskiej, wydania dawne komentują fragment jako niejednoznaczny) (1):

Szereg: »oderwany i podarty« (1): Idźćie poſlowie prętcy do narodu oderwáne^go y podártego [ad gentem convulsam et dilaceratam]/ do ludu ſtráſznego/ po ktorym niemáſz inego: do narodu cżekáiącego á potłocżonego/ ktorego źiemię porwáły rzeki iego/ do gory imienia Páná zaſtępow/ gory Sion. Leop Is 18/2.

Cf PODRZEĆ