[zaloguj się]
[pdf]

PODARZYĆ (1) vb pf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf podarzyć
praet
sg
3 m podarz(e)ł
imperativus
sg
2 podarzy

inf podarzyć. ◊ [praet 3 sg m podarz(e)ł. ◊ imp 2 sg podarzy.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Obdarować [kogo]:
Zwrot: »podarzyć upominkiem« (1): Condonare alicui munusculum, Podárzić kogo vpominkiem Mącz 94d.
[Przen: O Bogu: udzielić łask:

podarzyć kim, czym: Przytim go ruchnicem nowim/ Podarziel/ y Pirſcenim zlatim Krofej M6v, B8, F3, L8v.

podarzyć z czym: [Chrystus] Nieprzyacele przewalcziel/ Zych mocy nas wybawiel/ Zkroleſtwem ſwim podarziel Krofej F5v.]

Formacje współrdzenne cf DAROWAĆ.

Cf PODARZONY

KW