[zaloguj się]
[pdf]

PODBIĆ SIĘ (2) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf podbić się

[inf podbić się.] ◊ fut 3 sg podbije się (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. podbić.

1. Podpłynąć [pod co] (2): Przyrzékamći/ żeć ſye iuż wodá pod nié [przegrody w stawie] nie podbije. Strum L3, G3v.
2. [Zostać odbitym od podłoża: A iż jeszcze z tak wąskiego otworu nie mogłaby się cała ława [tj. bryła soli poziomo odciosana] dobrze podbić bez skażenia bałwanów, tedy czynią jednę ławę pojedynkową, podle którą naprzód z owego otworu odbijają. LustrKrak II 96.]

Formacje współrdzenne cf BIĆ SIĘ.

KW, (MP)