Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: PODPIŁY

Następne hasło: [PODPINANIE] »

PODPINAĆ (3) vb impf

o jasne.

Fleksja

indicativus
praes
	sg
1	podpinåm

conditionalis
	sg
2	m	byś podpinåł

praes 1 sg podpinåm (2). ◊ con 2 sg m byś podpinåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

1. Podnosić do góry i podwiązywać (2)
2. Podciągać popręg; przen (1)

1. Podnosić do góry i podwiązywać (2): Subnecto, id est subiungo, To k temu prziſádzam/ [...] też podwięzuyę/ podpinam. Mącz 244b; Substringo, Podciągam/ podpinam. Mącz 422b.

2. Podciągać popręg; przen (1): Oni też [rozbójnicy] [...] Wierz mi że tám ſzalone źrzebce obieżdżáią/ A bárzo ſie więc rzadko ná nich oſiadáią. Bo ten źrzobek wnet zmiece s ſtádá piekielnego/ Byś nabárzyey podpinał/ wierę zlećiſz pſiego. RejWiz 163.

Formacje współrdzenne cf PIĄĆ SIĘ.