[zaloguj się]
[pdf]

PODPOIĆ (4) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pod- oraz poić).

Fleksja
praet
pl
3 subst podpoiły
imperativus
pl
3 niech podpoją

[praet 3 pl subst podpoiły.] ◊ imp 3 pl niech podpoją (1). ◊ part praet act podpoiwszy (3).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Trochę upić kogoś, doprowadzić do lekkiego upicia; mediocriter appotum, meracius invitare, reddere Cn [kogo (G)] (4): Więc też tu ieſt ná rogu cżyſte wino białe/ [...] Ná muſzkátellowy ſmák/ práwe białegłowie/ Rychley iey podpoiwſzy przydzyem ku rozmowie. RejWiz 40v; RejFig Aa4; wiodą go [pochlebnicy pana] ná ſwowolny żywot/ áby go podpoiwſzy á przywiodſzy ná iákie wſzetecżeńſtwo rychley ná nim wyłudzili á wyſzydzili. RejZwierc 49; PaprPan R4v; [ono v Noego co zá bacżność byłá/ gdy ſobie winem podlał. Co zá ſprawká v Lotá/ gdy go corki podpoiły GilPos 102; WerReguła 106].

Formacje współrdzenne cf POIĆ.

AL