[zaloguj się]
[pdf]

PODPROCHNIEĆ (1) vb pf

Fleksja

3 sg fut podpr(o)chnieje.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (ten sam przykład).

Trochę spróchnieć: [człowiek] ma ſwe dzyatki ſpráwowáć roſtropnym ćwicżeniem. [...] Bo z młodu iáko witkę krzywo álbo proście Poſtáwiſz/ to iuż więc ták do ſtárośći roście. Ale gdy podprochnieie trudno ią iuż kręćić/ Bobyś iuż y s korzeniá muſiał wſzytko ſtręćić. RejWiz 88v; [Si ita loqui liceat, vel ad ſenium vergit. Podprochnieie drzewo/ Arbor quae iam ſentit cariem. StatorGramm Hv].

Formacje współrdzenne cf PROCHNIEĆ.

MŚ