« Poprzednie hasło: PODRASTANIE | Następne hasło: PODRAŹNIĆ » |
PODRAZIĆ (2) vb pf
o oraz a jasne.
Fleksja
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | podraził |
fut 1 sg podrażę (1). ◊ praet 3 sg m podraził (1). ◊ [part praet act podraziwszy.]
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
Podochocić się, podpić sobie; zawsze w zwrocie: »sobie podrazić« [szyk zmienny] (2): gdy [po obiedzie] ſobie to ten/ to ow podráźił/ ięli pytáć ſług páná Krákowſkiego/ dawnoli to I.M. przyſzło/ iż nie ſłyſzy. GórnDworz S5.
podrazić czym (1): Miáſto kśiąg/ poday ty mnie kufel wydrożony/ Winem ſtárym y ſmácznym czyśćie nápełniony: Tym gdy ſobie podráżę/ to wſzytki fráſunki Vſną zemną PudłFr 52.
[Szereg: »najeść się i podrazić sobie«: Ze ſię nie rychło [posłowie] do izby ſwey ſchodzą/ drugdy áż o dwudzieſtey godzinie/ náiadſzy ſię/ y podráźiwſzy ſobie dobrze. KarnEksorb A3v.]
Synonimy: podchmielić, podlać, podnapić, podpić.
Formacje współrdzenne cf DORAZIĆ.
EW, SBu