![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: PODRUŻYĆ | Następne hasło: PODRWIĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PODRWIĆ (1) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w po-).
Fleksja
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | podrwił |
fut 3 sg podrwi. ◊ [praet 3 sg m podrwił.]
Sł stp, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w.
Popsuć, pogorszyć coś przez zaniedbanie, głupotę: Kiedyż tedyż ná wierzchu ſpráwiedliwość bywa: Iák oliwá z vkropem pomieſzána wſpływa: Podrwi rzecżnik y ſędźia/ y confusè ſtánie: A dekret wyżſzych ſędźiow ná mieyſcu zoſtánie. KlonWor 73.
[podrwić co czym: ano Poſłowi źle ſie domyśláć więcey niż roſkażą/ bo tym podrwił wſzyſtko BielKron 1597 289 (Linde).]
Formacje współrdzenne cf DRWIĆ.
MŚ, LWil