[zaloguj się]
[pdf]

PODRYGAĆ (3) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf podrygać

inf podrygać (1). ◊ part praes act podrygając (2).

Sł stp brak, Cn s.v. drżę, Linde także XVII w. s.v. podrygnąć.

Podskakiwać, rzucając całym ciałem; tripudiare PolAnt (3):
Zwrot: »chodzić, iść podrygając« [szyk zmienny] (1:1): Stárzy/ ále nie ſtáry zwycżay w ſobie máiąc/ Káżdy iáko młodzyeniec idzye podrygáiąc. RejWiz 25v; Lecż y laſká głogowa gdy iey przychędoży/ [...] Ochotnie z nią ſtáruſzek podrygáiąc chodzi RejZwierc 28v; [A Pan rzekł/ iż cory Syońſkie wynioſły ſię/ á chodziły podnoſząc ſzyie ſwe á pomrugáwáiąc oczymá/ y chodźiły podrygáiąc/ a trzewiczkámi ſkrzypaiąc. BibRadz Is 3/16 (Linde s.v. podrygnąć)].
a. Podskakiwać w tańcu (1): Niech ſie [dziewki] vcżą ćiągnąć łuk/ ieździć ná Báchmáćie/ Lepiey niżli podrygáć w bryżowáney ſzáćie. BielSjem 21.

Synonim: a. podskakować.

Formacje współrdzenne cf DRGAĆ.

Cf [PODRYGAJĄCY], PODRYGANIE

MŚ, LWil