[zaloguj się]

ROZSIEWANIE (6) sb n

Zawsze: rozś-.

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
sg
N rozsiewani(e)
G rozsiewaniå
A rozsiewani(e)
L rozsiewaniu

sg N rozsiewani(e) (1).G rozsiewaniå (1).A rozsiewani(e) (2).L rozsiewaniu (2).

stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. rozsiać.

1. [Rozsypywanie, rozrzucanie (o nasionach); disseminatio Cn:
Wyrażenie: »rzadkie rozsiewanie«: GOrcżycę śieią ták ná źimę iáko też y po źimie/ ktora potrzebuie tłuſtey źiemie/ y rzadkiego rozśiewánia/ áby tym lepiey śię kocháłá Cresc 1571 241.]
2. Rozgłaszanie, rozpowszechnianie; szerzenie [czego] (6): [św. Marek] do Egiptu poſłány od Piotrá S. ná rozśiewánie Ewánieliey pobieżał. SkarŻyw 362; [grzechy przeciwko piątemu przykazaniu] Roſterkow rozśiewánie. Rádość vmyślna y zawiſna LatHar 116; SkarKaz 241b.

rozsiewanie po czym (3): Acż tego dzieie Apoſtolſkie v S. Lukaſzá niemowią nigdzieſz áby go nie záſtáł [św. Paweł św. Piotra w Rzymie]: wſzákże by go dobrze ná ten cżás nie záſtał/ iáko ná rozśiewániu ſłowá Bożego po innych kroleſtwách zábáwionego/ [...] SkarJedn 96. Cf Wyrażenie.

Wyrażenie: »rozsiewanie po świecie« (2): miał go [św. Piotr Marka] zá towárzyſzá/ iáko ſię rzekło/ chodzenia ſwego y rozśiewánia Ewánieliey po świećie. SkarŻyw 362; LatHar 428.

Synonim: 2. rozgłaszanie.

Cf ROZSIEWAĆ

MN