[zaloguj się]
[pdf]

PODWOIĆ (3) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w podwojać).

Fleksja
imperativus
sg pl
2 podw(o)j
3 podw(o)jcie

imp 2 sg podw(o)j (2). ◊ [3 pl podw(o)jcie.] ◊ part praet act podwoiwszy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Dwukrotnie powiększyć [komu]:
[Zwrot: »podwoić dwojako«: Oddaycze iey iako. y. ona oddala wąm. A podwoycze iey dwoyako [duplicate ei duplicia] według vczynkow iey. TomZbrudzAp 18/6.]
a. mat. Pomnożyć przez dwa [co] (3): tedy podwoy obudwu/ fraktę y dziełnika/ á podwoiwſzi ie dziel ie przez czoby zeſzły obiedwie KłosAlg F2, F2v.

Formacje współrdzenne cf DWOIĆ.

Cf PODWOJENIE

LWil, MM