[zaloguj się]
[pdf]

POFUKAĆ (5) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg
1 m pofukåłem
3 m pofukåł
f pofukała
imperativus
sg
2 pofuk(a)j

praet [1 sg m pofukåłem.] ◊ 3 sg m pofukåł (1). f pofukała (2). ◊ [imp 2 sg pofuk(a)j.] ◊ part praet act pofukåwszy (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. pofuknąć.

Zgromić wielu, nakrzyczeć na wielu [kogo] (5): ále [Węgrzy] vſzli od Polakow towárzyſzow: przeto Kroi Mátyaſz pofukawſzy ie hániebnie/ wzdzyał niektórym ſpodnice ná głowę/ twarzy im pozaſłániawſzy/ z woyſká precż wygnał BielKron 394, 162, 464v; A wſzák ſam Pan Iezus dźiátki przyimował/ y vcżnie ſwe fukał iż ich do niego przypuſzcżáć niechćieli? [...] (–) Prawda iż ie przyimował/ y vcżnie pofukał/ ktorzy ie hámowali CzechRozm 258v; [DramStp II 265; á przedawáli [Tyryjczykowie] w Soboty ſynom Iudſkim y Ierozolimskim: y pofukåłem co cżelnieyſſe z ludu Iudſkiego/ mowiąc im: Coż to zá rzecż ták złá ktorą wy cżynićie/ że gwáłćićie dzień Sobotni? Leop 2.Esdr 13/17 (Linde s.v. pofuknąć); OrzŻyw 277].
Szereg: »pogromić, pofukać« (1): á piątego dniá chcieli mu [Żydzi Holofernesowi] ſie poddáć/ rzecży ſwe opátrzywſzy. [Judyt] Przybiegłá na ratuſz/ pogromiłá/ pofukáłá vſthráſzone chłopy ony RejZwierc 154.

Synonimy: połajać, zgromić, złajać.

Formacje wspólrdzenne cf FUKAĆ.

KW, MM