[zaloguj się]
[pdf]

POGASIĆ (7) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf pogasić
praet
sg pl
3 m pogasił m pers pogasili
conditionalis
sg
3 m by pogasił

inf pogasić (2). ◊ [fut 3 pl pogaszą.] ◊ praet 3 sg m pogasił (2). ◊ 3 pl m pers pogasili (1). ◊ con 3 sg m by pogasił (1). ◊ part praet act pogasiwszy (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Zgasić wiele; exstinguere Miech, Vulg [co] (7):
Zwroty: »ogien (ognie) pogasić« = ignem exstinguere Miech (3): MiechGlab [89]; Gdy ſie iuż nieprzyiaćiel przybliżał/ kazał Skánderbeg ognie pogáſić á milcżenie vcżynić w nocy BielKron 244v; SkarŻyw 21.

»pogasić świece, [lampy]« [szyk zmienny] (2): BielKron 185; A ći dwá niedługo też s ſobą gráiąc/ gdy obacżyli/ iż ten iuż był dobrze záſnął/ wzięli przed ſię vcżynić mu then żárth: pogáśili ſwiece/ zágrzebli w kominie ogień GórnDworz T2; [Ale ty lampy tych nacyj jeno wtenczas zapalone są, gdy jakie święto jest [...]; potem je zaraz pogaszą. RadzPodróż 111].

Przen: Stłumić, zwalczyć (2) : żeby wſzyſtkę ich moc potłumił/ złe żądze w ſobie pogáśił KarnNap D3; Stoyćieſz tedy [...] Y obuwſzy nogi w gotowość Ewángeliey pokoiu: we wſzytkim biorąc tarczą wiáry/ ktorąbyśćie mogli wſzytki ſtrzały ogniſte onego złego pogáśić [omnia tela nequissimi ignea exstinguere]. WujNT Eph 6/18.

Formacje współrdzenne cf GASIĆ.

MZ