[zaloguj się]
[pdf]

POGASNĄĆ (5) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m pers pogaśli
subst pogasły, pogasnęły

fut 3 pl pogasną (1). ◊ praet 3 pl m pers pogaśli (1). subst pogasły (2) SkarŻyw, NiemObr, pogasnęły (1) WisznTr.

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Zgasnąć (o wielu) (5):
Fraza: »lampy, świece pogasły« (1:1): Daycie nam też prośimy oleiu wáſzego/ bo pewnie lámpy náſze pogáſzną [!]. RejPos [340]v; wſzytki świece záráz cudownie v wſzytkich ludzi pogáſły. SkarŻyw 507.
Przen (2): iuż ogniſte ony kule/ ktoremi pierwey [książę babiloński, tj. papież] ſtrzelał/ ná Xiążętá/ Krole y Ceſárze/ pogáſły. NiemObr 65.

W porównaniu (1): Oſtąpili mię iáko pcżoły/ pogáſli iáko ogień ćierzniowy [exstinctae sunt sicut ignis] BudBib Ps 117/12.

[Fraza: »kuchnie [czyje] pogasły« = ktoś stracił dochody: Jeśli tego nie zgubiem, jużechmy zginęli, [...] Kuchnie nasze pogasły, już nam mało dają. Apolog 53.]
a. Ściemnieć, stracić blask (1): Erytreyſkie iáſne żarze pogáſneły/ Cicho było wſzędzie: bydlętá poſnęły. WisznTr 30.

Formacje współrdzenne cf GASIĆ.

MZ