[zaloguj się]

1. [POGOŃ sb m

Fleksja

L sg pog(o)niu.

stp, Cn, Linde brak.

Gonienie kogoś, ściganie w celu ujęcia, pościg:
Zwrot: »posłać [kogo] w pogoniu [za kim]«: gdy wiele nie cnot Antonius pocżynił/ za nieprzyiáćielá od Senátu ieſt oſądzon: Pośłáli zá nim w pogoniu dwu Bormiſtrzow EutropGlicz I3.

Cf POGON, POGONIA]

MP