[zaloguj się]
[pdf]

POGORSZAĆ (2) vb impf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pogorszyć).

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 pogorszåm
praet
sg
3 n pogorszało
conditionalis
sg
3 n by pogorszało

praes 1 sg pogorszåm (1). ◊ [praet 3 sg n pogorszało.] ◊ con 3 sg n by pogorszało (1).

Sł stp notuje (?), Cn brak, Linde także XVII w.

1. Oburzać, wzbudzać potępienie, zgorszenie (1): Scandalizo – Pogorſzam. Calep 950b; [bacżył (to) Iehowá y mierziáło go (marg) wł: pogorszało w ocżu iego. (–) [displicuit in oculis eius] że nie było ſądu. BudBib Is 59/15].
2. Demoralizować [kogo] (1): Iż ieſliby cie oko twoie pogorſzáło wyrwi ie/ á rękę albo nogę twoię vtni ſobie. RejAp 168v.

Formacje współrdzenne cf GORSZYĆ.

Cf [POGORSZAJĄCY]

MP