[zaloguj się]
[pdf]

POJADAĆ (2) vb impf

o oraz drugie a jasne; w inf -jå- (1), [-ja-]; w pozostałych formach pierwsze a pochylone.

Fleksja
inf pojadać
indicativus
praes
sg
1 pojådåm
3 pojådå
fut
pl
1 m pers będzim pojadać

inf pojadać (1). ◊ praes [1 sg pojådåm.] ◊ 3 sg pojådå (1). ◊ [fut 1 pl m pers będzim pojadać.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

1. Jeść po trochu, małymi kęsami; esitare Cn; cibum sumere aliquando Mącz; comedere dum animo collibitum est a. identidem, ligurire, passim esitare Cn (1):

[pojadać czego: Będzim ſwámi ten raz táńcowáć A potym twárogu poiádáć. SądParysa C4.]

Zwrot: »pojadać sobie« (1): Assumere pro Esitare, et cibum sumere aliquando, Poyadáć ſobie/ yeść po kęſu. Mącz 432c.
2. Jeść tak długo, aż pokarm się skończy; pożerać wszystko, doszczętnie zjadać (1): [Exedo, ich eſſe aus. P. wyiadam/ poyadam. Volck 181.]

pojadać co (1): RejPos 189v cf Szereg.

Szereg: »pojadać a wniwecz obracać« (1): iż to wſzytko poie robak ábo mol/ iáko poiada á w niwecż obráca wełnę ábo ſtháre odzyenie z niey vcżynione. RejPos 189v.

Formacje współrdzenne cf JEŚĆ.

ZCh