Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POJEŚĆ

Następne hasło: [POJEZDNIK] »

POJEŚĆ SIĘ (2) vb pf

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w pojeść).

Fleksja

praet
	sg		pl
3	m		m pers	pojedli się
3	n	pojadło się	subst

conditionalis
	pl
2	m pers	byście się pojedli

praet [3 sg n pojadło się.] ◊ 3 pl m pers pojedli się (1). ◊ con 2 pl m pers byście się pojedli (1).

Sł stp brak, Cn s.v. poranić się, Linde także XVII – XVIII w.

Znaczenia

Gryząc wzajemnie jeden drugiego, poranić się lub zagryźć na śmierć; przen: doprowadzić się wzajemnie do zguby, wyniszczyć się (2)

Gryząc wzajemnie jeden drugiego, poranić się lub zagryźć na śmierć; przen: doprowadzić się wzajemnie do zguby, wyniszczyć się; ab invicem consumeri Vulg; invicem se(se) devorare a. percutere, mutuo se interficere, mutuo a. invicem se vulnerare Cn (2): [Wſzákże ſie y nád nim tego pomśćił P. Bog/ bo go záśię nie ná długo zábił Woyſak Mindakow ſyn. Woyſaká tákże zábił Lew Dánielow ſyn zdrády y ták ſie to potym złe ſámo poiádło. BielKron 1597 184 (Linde).]

Zwroty: »społem się pojeść« (1): ieſli ieden drugiego kąſaćie y pożyraćie; pátrćieſz [!] ábyśćie ſię ſámi ſpołem nie poiedli. WujNT Gal 5/15.

»żywo się pojeść« (1): iż byli ná dobre ſpráwy ludzi zwiedli/ Ze ſie ná poły żywo máło nie poiedli. RejWiz 156.

Formacje współrdzenne cf JEŚĆ SIĘ.

ZCh