[zaloguj się]

[POKARYWAĆ vb pf

Fleksja

inf pokarywać.

stp, Cn, Linde brak.

Karać, wymierzać sprawiedliwość za grzechy (o Bogu) [co czym]: A wſzákoż przipadki/ vćiſki/ przigodi/ fráſunki/ ktorimy Pan koſcioł ſwoy dla więtſſego oznaymienia imienia ſwego/ y dla wzbudzenia w koſciele ſwoim wiáry kniemu vćietzki/ czaſſem y pokáriwáć ratzy/ ieſliże też co tákiego ná mię przipada álbo przypádnie/ z pokorą znośić będę. WergerRej Hv.

Formacje współrdzenne cf KARAĆ.]

MZ