[zaloguj się]
[pdf]

POKLĘKAĆ (3) vb impf

o jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m pers poklękali
subst poklękały

praet 3 pl m pers poklękali (1). subst poklękały (1). ◊ part praes act poklękając (1).

Sł stp brak, Cn s.v. klękać, Linde bez cytatu s.v. poklęknąć.

Upadać na kolana, klękać w celu wyrażenia pokory, czci i uwielbienia (głównie wobec Boga); advolvi a. provolvi genibus, congenu(c)lare, desidere in imos poplites, excipere se in pedes a. in pedibus, excipere poplitibus corpus a. se, flectere genu, flexo poplite sidere, ingeniculare, pinsere terram genibus, procumbere in genua, submittere flexum genu, tangere genu terram Cn (3): Bo wiele ſię ich [nierządnych niewiast] náydowáło/ ktore [...] ſwoy niewſtyd/ y ſromotny żywot hańbiły/ y porwawſzy ſięz łoſzká/ znim [św. Witalisem] záraz poklękały/ y modlitwę znim cżyniły SkarŻyw 107.

poklękać przed kim (1): pośmiewáiąc śię/ przed nim [Panem] poklękáli/ Krolem go zwáli. ArtKanc D9v.

Zwrot: »na kolano poklękać« (1): widźiáłá [Syna] oną koroną ſrogą vkoronowánégo/ którą wielkim gwałtem ná iego naświętſzą głowę wćiſnęli/ y áż práwie do mozgu przeráźili/ ná iedno koláno poklękaiąc [!] z niego ſię naśmiéwali SiebRozmyśl I3v.

Synonimy: padać, upadać.

Formacje współrdzenne cf KLĘCZEĆ.

EBo