[zaloguj się]
[pdf]

POKOŚCIĆ (1) vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w pokost).

Fleksja
inf pokościć
praet
sg
3 f pokości(e)ła

[inf pokościć.] ◊ praet 3 sg f pokości(e)ła.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Pomalować, powlec pokostem:

pokościć co: KrowObr 116v; [á będzie pokoſt/ ktorym gdy pokáſzcżáć chceſz/ ćiepło go miey/ choć kamień álbo płotno pokośćić maſz SienHerb [5862]b].

[Ze zdaniem dopełnieniowym: SienHerb [5862]a cf Zwrot.]

W połączeniu szeregowym: KrowObr 116v cf W przen.

[Zwrot: »pokostem pokościć«: Thákowym pokoſtem możeſz co chceſz pokośćić SienHerb [5862]a.]
W przen: Abowiem mamy to s przyrodzenia złego iż ſię więcey tym rzetzam dziwuiemy ktore ręká ludzka ſpráwiłá/ vćioſáłá/ vrzezáłá/ vſtrugáłá/ vmálowáłá/ vgládziłá y pokośćiełá/ á niſſli tym ktore ręká Boſka ſtworzyłá KrowObr 116v.

Formacje współrdzenne: pokaszczać, pokoszczać.

Cf [POKOSZCZENIE], POKOSZCZONY

KO