[zaloguj się]
[pdf]

POKRUSZENIE (1) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg
N pokruszeni(e)
I pokruszeni(e)m

sg N pokruszeni(e). ◊ [I pokruszeni(e)m.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

I. [Rzeczownik od „pokruszyć” ‘połamać’; przen: unicestwienie [czego]: Sprawiedliwym dekretem bożym ludzie wszyscy są pod to poddani, iż śmierć ich wszytkim rzeczom jest dokonaniem i pokruszeniem myśli i starania ludzkiego. [1590 r.] TestEwang 60.]
II. Rzeczownik od nienotowanego u nas „pokruszyć się”: rozpadnięcie się na kawałki [czego]:

W porównaniu: A przetoż thá niepráwość będźie wam iáko mur wyſoki zryſowány [...]. A pokruſzenie iego [contritio eius] będźie iáko nacżynie gliniáne ſtłuczone BibRadz Is 30/14.

Cf POKRUSZYĆ

LWil