[zaloguj się]
[pdf]

POKUKAĆ (2) vb pf

Fleksja

inf pokukać (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Spędzić jakiś czas na kukaniu jak kukułka; przen: utrudzić się (2): Doſyćby nam ábychmy záwżdy ſpołu byli/ [...] Spolnie nieprzyiaciołom wſzytkim ſie bronili [...]. A gdzieby ſie ná wſzytki kto możny oborzył/ Muſiałćiby pokukáć niżliby ie zborzył. RejZwierc 247; (nagł) Máciey Gárnyſz z brát. (–) [...] Tylko też z vprzeymoſcią miey ſie ku nim brácie/ Poznáią cie foſzkarzem wſtyd mię będzye zá cie/ Trzebá to więc premądre [!] chceſzli ich oſzukáć/ Iák mnimam w to nie tráfiſz muśiſz ták pokukáć. PaprPan E3v.

Formacje współrdzenne cf KUKAĆ.

LWil