[zaloguj się]
[pdf]

[POLGNĄĆ vb pf

Fleksja

3 pl m pers praet polgnęli.

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.

Ugrzęznąć, pogrążyć się w czymś (o wielu): Nie znáć było gdzie Hetman/ abo gdzie paniątko/ Pokalali ſie błotem/ iak lećie prośiątko. Fauni/ Panes/ Sylwani/ takież Satyrowie/ Raduią ſie że wleſie/ polgnęli panowie. Wołaią bráćie rátá/ vlgnąłem po ſzyie RymszaDeket 37.
Przen [w czym]: [mówi Pan:] będę ſzperał á przeglądał miáſto Ieruzálem z pochodniámi/ y náwiedzę the męże co polgnęli w ſmrodziech ſwoich [defixos in faecibus suis]: kthorzy mowią w ſercách ſwoich: Nieucżyni nam Pan nic dobrego áni złego. Leop Soph 1/12 (Linde); będę ſie radował w zbawicielu twoim (panie Ieſuie) bo iuż polgnęli nieprzijaciele moi w tym zarażeniu ktore mi byli zgotowali [Infixae sunt gentes in interitu quem fecerunt] WróbŻołt 1567 9/16 (Linde).

Formacje współrdzenne cf LGNĄĆ.]

SBu