[zaloguj się]
[pdf]

POŁAP (3) sb m

połap (3), [pułap].

o oraz a jasne.

Fleksja
sg pl
N połap połapy
G połapu
A połap
I połapem

sg [N połap.] ◊ G połapu (1). ◊ A połap (1). ◊ [I połapem.] ◊ pl N połapy (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu; poza tym XVII – XVIII w.: pułap.

Znaczenia
Sufit, strop; contignatio, lacunar, laquear, subtensum, tectum Cn (3): A ták wſzędy połápy ná oborách bydź máią GostGosp 48; [Tám teraz nic inſzego niemáſz/ tylko mur puſty/ ná cżtery gránie bez połápu y nákryćia. RymszaChor 15].

połap czego (1): yakom ya nyeposgla stanyey gysdbj Czarney y polapv szyenj Czamei ZapWar 1523 nr 2288.

[połap z czego: połap z desk sosnowych, niedobry. LustrWpol I 18.]

Zwrot: »przebrać połap« = zrobić otwór w stropie (1): odárli dách tám gdźie był Pan: á przebrawſzy połáp [patefacientes], ſpuśćili łożko/ ná ktorym powietrzem ruſzony leżał. WujNT Mar 2/4.
[Wyrażenie: »położony (jakoby) połapem« = mający coś w rodzaju wieka [szyk zmienny]: Dom wszystek położony pułapem LustrPom 214; vczynić wánnę ná vrząd dwoiſtą, coby śiadł ná położeniu śrzedniém, á podeń kurzáwá z dunicą: á ná wiérzchu áby zásklepioná álbo połápem iákoby położona byłá w którym drzwiczki álbo dźiurę dla weſzćia y głowy wyścibienia OczkoPrzymiot 78.]

Synonimy: piętro, pokład, strop, taflowanie.

KO