![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: POŁKWARTNIK | Następne hasło: [POŁKWARTOWY] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POŁKWARTNY (1) ai
połkwartny, [pułkwartny a. połkwartny].
o prawdopodobnie pochylone (tak w poł-); a pochylone.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | f | N | półkwårtn(a) | |
| A | półkwårtny | A | |||
sg m A półkwårtny. ◊ [f N półkwårtn(a).]
Sł stp, Cn, Linde brak.
Przymiotnik od „połkwarcie” a. „poł kwarty”: mający pojemność połowy kwarty: Weźmi połkwartny gámuſzek/ á náſyṕ pełen ięczmieniá otłuczonego SienLek 163; [konewka cenowa, kwartna; konewka cenowa, półkwartna InwMieszcz 1600 nr 307. [Cf półkwarty cenowe InwMieszcz 1601 nr 310]].
MFr