Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [POŁOWICZNE]

Następne hasło: [POŁOWICZYĆ] »

POŁOWICZNY (2) ai

Oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N	połowiczny	n	N
m	G		n	G	połowiczn(e)go

sg m N połowiczny (2). ◊ [n G połowiczn(e)go.]

Sł stp brak, Cn. s.v. poł, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Znaczenia

1. Podzielony na połowy, przepołowiony (2)
2. [W funkcji rzeczownika: »połowiczne« = czynsz płacony z tzw. przymiarkow, tj. gruntów wziętych w uprawę dodatkowo ponad podstawowy areał]

1. Podzielony na połowy, przepołowiony; dimidius Mącz, Calep, Cn; dimidiatus, medius Cn (2): Dimidius, Połowiczny/ nápoły podzielony. Mącz 213c; Dimidius, Quasi per medium divisus – Połowiczny, w poły przedzelony. Calep 325a; [Volck 361, Sss].

2. [W funkcji rzeczownika: »połowiczne« = czynsz płacony z tzw. przymiarkow, tj. gruntów wziętych w uprawę dodatkowo ponad podstawowy areał: Połowicznego płacą wszyscy pro anno mc. 1/0/0 LustrSand 151.

Szereg: »połowiczne albo przymiarki«: Połowicznego albo z przymiarków coloni 10 płacą per gr 6 LustrSand 151.]

Synonim: 1. rozdwojony.

Cf POŁOWICZASTY

LWil