[zaloguj się]
[pdf]

ROZTARGAĆ SIĘ (2) vb pf

roztargać się (1), roztarchać się (1); roztargać się SkarŻyw; roztarchać się PudłFr.

o oraz pierwsze a jasne.

Fleksja

fut 3 sg roztargå się (1). ◊ part praet act roztarchåwszy się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Przen: Ulec zniszczeniu, zostać doprowadzonym do upadku (1): Wielka ſie złość y niezbożność ludzka otworzy: Wiárá ſię Kátholicka roſtárga SkarŻyw 58.
2. Rozczochrać, potargać sobie włosy (1): Potym ſwé miłé włoſy nadobnie ſczoſaẃſzy/ (Bo nie przyſtoi chodźić/ ták ſye roſtárchawſzy) Spleć PudłFr 73.

Formacje współrdzenne cf TARGAĆ.

ALKa