[zaloguj się]
[pdf]

PONAJMOWAĆ (2) vb pf

Pierwsze a jasne; oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz -ować).

Fleksja
praet
sg pl
3 m ponajmowåł m pers ponajmowali

praet 3 sg m ponajmowåł (1). ◊ 3 pl m pers ponajmowali (1). ◊ [pass praet 3 pl subst ponajmowały się.]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wynająć za pieniądze wiele a. wielu; concedere PolAnt (2): [(nagł) Percepta pecuniarum z prowentów klucza wloczlawskiego 1582 (–) [...] z jezior, które się ponajmowały we wloczlawskim boru 22 [floreny] 15 [groszy] InwBiskWłocł 1582 56.]

[ponajmować komu: Item z ról pustych, które się obcym poddanym ponajmowały InwBiskWłocł 1582 15.]

ponajmować miedzy kim [= spośród kogo] (1): A choć ponáymowáli [milośnik] miedzy narody/ przedſię ia teraz zbiorę ie/ y vćierpią trochę od brzemieniá krolewſkiego BudBib Os 8/10.

Zwrot: »ponajmować sobie [kogo (pl)]« (1): Bo oni zaſzli do Aſzurá (iáko) łoś dziki/ Efraim ponáymował (ſobie) miłośniki. BudBib Os 8/9.

Formacje współrdzenne cf JĄĆ.

Cf [PONAJMOWANY]

LW