| « Poprzednie hasło: PONAPEŁNIĆ | Następne hasło: PONARZAĆ » |
PONAPRAWIAĆ (3) vb pf
o oraz pierwsze i drugie a jasne.
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 2 | m | -eś ponaprawiåł |
| 3 | m | ponaprawiåł |
| impersonalis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| praet | ponaprawiåno | |||||
praet 2 sg m -eś ponaprawiåł (1). ◊ 3 sg m ponaprawiåł (1). ◊ impers praet ponaprawiåno (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).
ponaprawiać komu (1): kiedy ónego [cnotliwego i pożytecznego] ſługi nie ma: áże mu [panu] pożytków vbywa/ to co mu ponápráwiał/ wſzytko mu poniſzczeie. Strum R2.
W połączeniu szeregowym (1): Nie iużći ná tym doſyć/ żeś zbudował Staw/ iżeś vczynił Vpuſt/ iżeś też vczynił Zwodnice/ ábo Młyn zbudował/ ábo y wſzyſtki rzeczy ponápráwiał o których ſye piſáło. Strum Q3v.
Synonimy: uczynić, udziałać, wykonać.
Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.
LW