[zaloguj się]

PONAPRAWIAĆ (3) vb pf

o oraz pierwsze i drugie a jasne.

Fleksja
praet
sg
2 m -eś ponaprawiåł
3 m ponaprawiåł
impersonalis
praet ponaprawiåno

praet 2 sg m -eś ponaprawiåł (1).3 sg m ponaprawiåł (1).impers praet ponaprawiåno (1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Wykonać, urządzić wiele [co (pl)] (3): [Ten Kośćioły w Płocku y w Pułtowſku [!] ponápráwiał PaprHerby 329.]

ponaprawiać komu (1): kiedy ónego [cnotliwego i pożytecznego] ſługi nie ma: áże mu [panu] pożytków vbywa/ to co mu ponápráwiał/ wſzytko mu poniſzczeie. Strum R2.

W połączeniu szeregowym (1): Nie iużći ná tym doſyć/ żeś zbudował Staw/ iżeś vczynił Vpuſt/ iż też vczynił Zwodnice/ ábo Młyn zbudował/ ábo y wſzyſtki rzeczy ponápráwiał o których ſye piſáło. Strum Q3v.

Szereg: »pobudować, ponaprawiać« (1): kiedy co rádźi/ wſzytko z ſzkodą Páńſką: kędy co pobudowano/ po nápráwiano / wſzyſtko iemu źle Strum R2v.

Synonimy: uczynić, udziałać, wykonać.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

LW