[zaloguj się]
[pdf]

PONIEŚĆ SIĘ (2) vb pf

Fleksja

3 sg m praet poni(o)sł się (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Spowodować swoje przemieszczenie w powietrzu, unieść się dokądś, ulecieć [dokąd] (2): Czterdźieśći dni po ſwym zmartwychwſtániu vkázował ſię Pan vczniom ſwoim [...] Y ták im błogoſłáwiąc/ mowi Lukaſz ś. odſzedł od nich y ponioſł ſię w niebo. SkarKaz 242a.
Szereg: »wstąpić i ponieść się« (1): Márek ś. mowi [o Chrystusie]/ wźięty ieſt w niebo. A Lukaſz ś. y drudzy mowią/ Sam wſtąpił y ponioſł ſię w niebo. Oboiá ieſt prawdá. SkarKaz 242a.

Synonimy: polecieć, ulecieć, wzlecieć.

Formacje współrdzenne cf 1. NIEŚĆ.

MN