Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POPADAŁY

Następne hasło: [POPADANY] »

POPADANIE (2) sb n

o oraz drugie a jasne; -på-, [-pa-]; teksty nie oznaczają -é.

Fleksja

	sg
N	popådani(e)
A	popådani(e)

sg N popådani(e) (1). ◊ A popådani(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. popaść.

Znaczenia

1. Rozdarcie, popękanie (2)
2. [Ponoszenie, doznawanie]

1. Rozdarcie, popękanie; conscissura Mącz; rhagas Cn (2) : Concisio, Rozdárcie/ podárcie. Conscissura, też podpadánie [!]/ pogruchotánie. Mącz 372a.

popadanie czego (1): przyłóż potym ktemu Kamphori/ A tho będzieſz miał wodkę na ty rzecży. Na popadanie ciała a zwłaſzcza liczą. FalZioł II 16b.

2. [Ponoszenie, doznawanie:

Wyrażenie: »szkod popadanie«: Oſobliwe tedy z tego záćmienia znácży ſię pańſtw/ cżći przełożonych wielkie náruſzenie: wolnych ludźi zniewolenie [...]/ Kupcow w handlách ſwych vtráty/ y ſzkod popádánie/ dla Merkuryuſzá w tym záćmieniu vwięźionego. MusProgn B4v.]

Synonimy: 1. podarcie, pogruchotanie, połamanie, rozbicie, rozwalenie.

Cf POPADAĆ SIĘ