poparzyć komu: á mnimáią że tym ſpoſobem ich [urzędów] ſą godnemi/ iż máią niektore/ ktorychby do ſpraw vżywáli: dawáiąc ono podobieńſtwo/ że ich vżywáią iáko kowale kleſzcży y inſzego nacżynia/ żeby ſobie rąk niepopárzyli [ne manus eorum incommoda ignis sentiant] ModrzBaz 45v.

[W porównaniu: [Makary Aleksandryjski do] Antoniego wielkiego cżłeká przyſzedł: y vyrzał v niego piękne rozgi pálmowe/ [...] y pros̈ił go áby mu ich teſz dał iednę wiązánkę. Rżekł S. Antoni: piſano ieſt/ nie pożąday rzecży bliźniego twego. A ſkoro to wymowił: wnet ony roſzcżki poſchły/ iákoby ie ogniem popárzył. SkarŻyw 37.]