[zaloguj się]
[pdf]

[ROZTRĄCAĆ SIĘ vb impf

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
pl
3 roztrącają się
praet
sg pl
3 m roztrącåł się m pers
n subst roztrącały się

praes 3 pl roztrącają się. ◊ praet 3 sg m roztrącåł się. ◊ 3 pl subst roztrącały się.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Rozpadać się na części od uderzenia, gruchotać się: roztrącać się o co: Ieſt ná wielkim vſtroniu mieyſcé/ ktoré boki Wyſzłémi vczyniłá wyſpá port ſzéroki: O któré flagi morzkie tám ſie roſtrącáią [frangitur ... unda I 161]/ A záśię ná ſzerokość ſwoię ſie ſtaczáią. VergKoch 11.
a. O ludziach: ranić się: A kyedy y poſtawyly [katowie Jezusa] tedi padl nawznak a nyegdy nanoſz y roſtrączal ſzyæ ſmyertelnye y zaſyæ omdlewal RozmyślDomin 57.

roztrącać się o kogo: iż tu [Os 10/14] prorok wſpomina hiſtorią onégo Sálmány/ który był zwyćiężony od Gedeoná y zábity/ w któréy bitwie mátki ſie o ſyny roſtrącáły. WujBib 962b.

Synonim: rozbijać się.

Formacje współrdzenne cf TRĄCIĆ.

Cf [ROZTRĄCANIE]]

ALKa