[zaloguj się]

[PORĘKOWAĆ vb pf

Fleksja

3 sg m praet porękowåł.

stp, Cn, Linde brak.

Dokonać obrzędu zaręczyn, zaręczyć kogoś z kimś [kogo (pl)]: Krol widząc chuć ich obudwu [Leona i królewny]/ wnet ich kſobie wezwał/ á viąwſzy ręce ich ſam ie porękował/ pierśćienie im też ſprzemieniawſzy HistOtton 114.

Formacje współrdzenne cf RĘCZYĆ.]

MN