« Poprzednie hasło: RĘCZYCA | Następne hasło: RĘCZYĆ SIĘ » |
RĘCZYĆ (116) vb impf
-ę- (97), -ą- (11), -an- (8).
inf | ręczyć | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
indicativus | ||||||
praes | ||||||
sg | pl | |||||
1 | ręczę | ręcz(e)my, ręcz(e)m | ||||
2 | ręczysz | |||||
3 | ręczy | ręczą |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | -m ręczył | m pers | -smy ręczyli |
2 | m | ręczyłeś | m pers | |
3 | m | ręczył | m pers | ręczyli |
f | ręczyła | m an | ||
n | ręczyło | subst |
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | -m był ręczył |
3 | m | był ręczył |
fut | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | m pers | będzi(e)m ręczyć | |
3 | m | będzie ręczyć, będzie ręczył | m pers |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | bych ręczył |
3 | m | by ręczył |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | ręcz(o)no | |||||
participia | ||||||
part praes act | ręcząc |
inf ręczyć (11). ◊ praes 1 sg ręczę (37). ◊ 2 sg ręczysz (1). ◊ 3 sg ręczy (12). ◊ 1 pl ręcz(e)my (1), ręcz(e)m (1) ZapWar (1:1). ◊ 3 pl ręczą (5). ◊ praet 1 sg m -m ręczył (6). ◊ 2 sg m ręczyłeś (1). ◊ 3 sg m ręczył (19). f ręczyła (4). n ręczyło (1). ◊ [1 pl m pers -smy ręczyli.] ◊ 3 pl m pers ręczyli (7). ◊ plusq 1 sg m -m był ręczył (1). ◊ 3 sg m był ręczył (1). ◊ fut 3 sg m będzie ręczyć (1) GostGosp, będzie ręczył (1) BielKron. ◊ 1 pl m pers będzi(e)m ręczyć (1). ◊ con [1 sg m bych ręczył.] ◊ 3 sg m by ręczył (3). ◊ impers praet ręcz(o)no (1). ◊ part praes act ręcząc (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.
ręczyć za kogo [= przyjmując na siebie czyjeś zobowiązania] komu (1): á kto zá was nam będzye ręcżył/ nie możem wáſzym obietnicam gołym wierzyć/ gdyſcie nas iuż nie raz imi omylili/ ſluby y przyſięgi ſwoie w niwecż obroćili BielKron 108.
ręczyć za kogo [= w czyim imieniu] (2): Appromitto – Ręcze, szlubuię zainſsego, albo przi inſzim. Calep 84b. Cf ręczyć komu za kogo.
ręczyć komu za kogo [= w czyim imieniu] (1): Iżći to [Zbawiciel] mocnie ręcżył á záſlubił zá tego to Bogá Oycá ſwego/ iż kto vwierzy tym ſwiętym ſłowom á tym mocnym obietnicam iego/ [...] iż tákowy nigdy vmrzeć nie ma RejPos180.
ręczyć komu za co (1): Przyrzekaſzże mi corkę ſwą dáć w ſtan małżeńſki? (–) Przyrzekam, y zárázem dáięć ná to rękę. (–) I ia zá tóſzći ręczę. CiekPotr 87.
ręczyć za co (2): y [przyrzekł] do tego [tj. przy tym] ktorego bi ſie mu zwas Glowa podobala odmowic iey nieobiecal za den ſtich/ zaco yako powiedaya/ Pan ſzwagier retzil. PaprUp G3. Cf ręczyć komu za co.
Ze zdaniem dopełnieniowym [iż] (2): A nie dufacieli moim ſłowom/ będzyem wſzyſcy ręcżyć álbo zakłády damy s pewnym przyrzekániem/ iż ſie wam k woli wſzytko sſtánie. BielKron 108v; RejPos 180.
»ręczyć a zaślubić« (1): RejPos 180 cf ręczyć komu za kogo.
ręczyć czego komu za kogo (1): Ia kom ya nyeraczyl vyrzeczenya dobrze vrodzonemu Stanislawowy phalaczkyemu choranszemu varschewszkyemu szaslachethna Magdalana rodzona przerzeczonego Rhaphala ZapWar 1507 nr 2038.
ręczyć komu (10): ZapWar 1547 nr 2639; BibRadz Prov 27/13; ieſli poddány ręczył cudzému poddánému, á páná ſie nie dołożył [tj. nie spytał o pozwolenie] przedtym, tedy pan niewinien ſpráwiedliwośći czynić. SarnStat 1276. Cf ręczyć czego komu za kogo, »ręczyć za dług«, »ręczyć pokoj«, »spolną ręką ręczyć«, »ręczyć pod zakładem«.
ręczyć ku czemu (2): Rękoymia ktory zá dłużniká ręczył ku oddániu przyſyęgi/ á on dłużnik nie oddawſzy przyſyęgi zmárłby/ powinien ieſt przyſyęgę wypełnić GroicPorz ſ. Cf »ręczyć ku prawu«.
ręczyć kogo (G a. A) (1): Zábierz ſzáty iego kto ręcżył cudzego/ á kto przyrzekł zá obcą/ poćiędzay go [tj. zajmij mu mienie za dług]. BudBib Prov 20/16; [A co sie tknie tych listow, ktore sąm przi Jurdze Derowskim, tedy W⟨aszych⟩ M⟨iłościwych⟩ Ks⟨iążąt⟩ proszę, żeby je Derowski do kancelaryjej W⟨aszych⟩ Ks⟨iążęcych⟩ M⟨iłości⟩ włożył, a tam niechaj leżą dotąd, aż sie ta sprawa dokończy cosmy Ramstya [lege: Ramszla] ręczyli. ListyPol 1529/8]. Cf [»ręczyć [kogo] w [jakiej] summie«].
ręczyć co (żywotne) [= za co] (1): A ieſliby iſćiec ręczył bydło ſwoie niż ſzeſć niedzyel wynidą/ tedy mu ma być dano: á o ſzkody ſąd Grodzki ma odeſłáć do zyemſtwá. UstPraw F.
ręczyć o co (3): Gdy kto zá kogo ręczy o iáką ſummę pieniędzy/ do czáſu ſłuſznego/ á ten co zań ręczy nieda ná czás poſtánowiony onego długu: [...] tedy rękoymiowi ma być daná ſłuſzna zaſtáwá UstPraw F4v, F4v [2 r.].
ręczyć za kogo [= przyjmując na siebie czyjeś zobowiązania] (40): a to vedle they vgodj ktorą przes ny ktore [lege: niktore] swe przyaczioly miedzy soba syedney strony a zdrugiey z [...] brathem swem rodzonem za ktorego tesz ręczyl pan Stanislaw vilczkj [...] zobopolnye są postanovily ZapWar 1548 nr 2668, 1502 nr 1910, 1528 nr 2466, 1547 nr 2639, 1549 nr 2658, 1550 nr 2665; MetrKor 40/816 [3 r.]; Za ktorego Ormienyna reczilo kylko LibLeg 11/94v, 11/95; Rękoymia kiedy może czynić przećiw temu zá kogo ręczył. GroicPorz oo, r2v, r3v [3 r.], r4v, ſ; SYnu moy/ ręcżyſzli zá przyiaćielá twego/ vwiąźiłeś inemu rękę twoię/ vſidliłeś ſie ſam ſłowy vſth twoich Leop Prov 6/1; Dzyeći máłe o trzy rzeczy winny odpowiedáć: Iedna [...]. Druga/ gdyby kto zá ich oycá ręczył/ [...] tedy dzyeći winny onę rękoymią wypráwowáć. Trzećie/ [...] UstPraw H3, E2, F4v [4 r.]; BibRadz Prov 27/13; Mącz 410a; Człowiek dobry ręcży zá przyiáćielá/ ále ten ktory wſtyd ſtráćił odbieży go. BudBib Eccli 29/17; GórnRozm I; Kmieć ktory nie záśieie/ iuż wiáry nie godźien: á we zły rok y w głod Pan go nie záłoży/ áni zborguie: nikt zań ręcżyć nie będźie. GostGosp 38; Ani ten który gra, áni co zan ręczy nie ieſt obowiązan płáćić długu. SarnStat 706, 1244; CiekPotr 34. Cf ręczyć czego komu za kogo, »ręczyć pokoj«, »przed sądem ręczyć«, »spolną ręką ręczyć«, »ręczyć pod zakładem«.
ręczyć za kogo [= w czyim imieniu] (1): A czi panowie Chlewiensczi Gabriel y Kristow na ssię przerzeczony zaklad prziięli iako czi ktorzi maią Latha a za Ieronima ktory Lath nyma vrodzony Mikolay Chlevienski ocziecz ych ręczy y then zaklad na ssię przeymvye ZapWar 1550 nr 2655.
ręczyć za co (7): za czo wssiczczi ręczemy pod thym ze obyczaiem wissei opisanym czo to przirzekamy wssyczko s dzierzecz ZapWar 1549 nr 2657; a gdy [poruka, tj. poręczyciel] prziſzyąnze thedi on dluznik bandzie powinyen placzicz tho za czo rączila. MetrKor 40/816; LibLeg11/95; UstPraw F4v [2 r.]. Cf »ręczyć za dług«.
Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: iż (3), żeby(1)] (4): yakom ya nyeraczil za sliachathna malgorzathą voynova z opaczy zeby myala opravycz vyano swe synovy svemv sthanyslavovy ZapWar 1528 nr 2466,1547 nr 2639, 1548 nr 2668; [pan za pozwanego poborcę ma się stawić u sądu] y ręczyć zań/ iż práwu doſtoi/ á zá ſwoy wyſtępek doſyć vczyni. UstPraw E2.
cum inf (2): Iakom ya nyerączyl szwroczycz zamykolaya Thobolycza [...] kolnyerza parlovego ZapWar 1502 nr 1910; (nagł) [Rota przysięgi] O rękoiemſtwo. (–) IZ ty ręczyłeś zá ſzláchetnégo N. z N. zápłáćić dwádźieśćiá grzywien pieniędzy/ [...]. SarnStat 1244.
W połączeniach szeregowych (2): DLużnikiem kto bywa [...]. Naprzod/ gdy v kogo co pożyczy/ gdy zá kogo ręczy/ gdy co kupi/ gdy obieca zá kogo dług płáćić. GroicPorz r2v; Fideiubeo, Słubuyę/ ręczę, przirzekam/ záſtępuyę kogo/ bierzę to ná ſię. Mącz 126a.
»ręczyć [komu] za dług« =cavere pecuniam [alicui] Mącz (2): Kto komu ręczy zá iáki dług y też o co inſzego/ á on co zań ręczono nie uczyni doſyć: tákowy rękoymia [...] będzieli miał pokoy o ono rękoiemſtwo rok i ſzeſć niedzyel [...] tedy zá dáwnoſćią powodu zniknie [tj. uniknie (płacenia)]. UstPraw F4v; Mącz 41d.
»ręczyć pokoj« = gwarantować niekwestionowanie czyjegoś prawa do posiadania [w tym: od kogo (2), za kogo (2), komu (2)] (4): Iako ya tho vyem ysze malgorzetha nyemyala Ranczycz pokoyv oth syostri anny y oth dzyeczy katharzyny. ZapWar 1507 nr 1972, 1507 nr 1972, 1549 nr 2662, 1550 nr 2676.
»ręczyć ku prawu« = obiecać stawić się do sądu (1): Vador, Ręczyć ku práwu. Mącz 476a.
»przed sądem ręczyć« [w tym: za kogo (1)] (2): Iedni [rękojmie są] co zá kogo przed Sądem ręczą/ ták wſpráwách [!] vtćiwych iáko też hániebnych/ w ktorych obwinionemu idźie o gárdło. [...] Drudzy ſą co nie przed Sądem ręczą. GroicPorz r2v.
»słownie ręczyć« (1): tákowy rękoymia ieſli ſłownie ręczył/ iż nie zapiſem/ będzyeli miał pokoy o ono rękoiemſtwo UstPraw F4v.
»spolną ręką ręczyć« [w tym: za kogo (2), komu (1)] [szyk zmienny] (3): ZapWar 1549 nr 2657; GDy ich wiele zá iednego ręczą ſpolną ręką/ á iednego z nich pozową/ thedy pozwány muśi wſzytek dług płáćić. GroicPorz r4, r3.
[»ręczyć ([kogo]) w [jakiej] summie«: Obiecałem ręczyć kogo/ lecz w pewney ſummie: iżem obiecał/ chcę temu doſyć vczynić/ ále nie ták/ żebych ręczył/ niewiedząc iáko w wielkiéy ſummie. SenekaGórn 225 (Linde).]
»ręczyć pod zakładem [w tym:za kogo (1), komu (1)]; zakład ręczyć« (2;2): yz tha tho Iagnyęska Lesczynska [...] ma myecz we wssysthkym pokoy oth slachathnego Iana Lesczynskiego y oth zony iego poth Pyączyą seth zlothych zakladv ktory zaklad rąnczy ta tho slachathna Anna ZapWar 1549 nr 2662 [idem 1550 nr 2676], [1547] nr 2641, 1550 nr 2676; Sponsiones facere, Przirzeć/ ręczić pod zakłádem. Mącz 410a.
ręczyć komu (17): OpecŻyw 30; Ale niech ma zapłátę godnoſć miedzy wami/ Ręcżę wam/ że zrownaćie z ich tam Sorbonami. KochSat B3; By iedno to ták było [że biskup to zatwierdzi]. (–) Ręczę ia tobie zá to Kśięże miły Doktorze OrzQuin M2; Naydzye ſie co odpowie mu [tj. uczonemu Marcyjalisowi] ná wſzytki ſłowá/ Ręcżęć że temu zdoła Marćinowá głowá PaprPan Ov, C3, C3v, D4, I2v, P2 (11); SkarŻyw 593; GórnRozm Cv; Ten [nieprzyjaciel] gdy mu w zęby weyźrzi zá to ręcżę tobie. Ze ćię [lege: się] kęs ſtráchu náie CzahTr I3v.
ręczyć za kogo (7): (nagł) Ian Witowſki piſarz Trebowelſki. (–) NIe boy ſie nie záwiedzye ia ręcżę zá niego PaprPan I4v; Ktory [tj. Kalchas trojański] ſie vlęknąwſzy Greckiey nawáłnośći/ Odſtąpił od Troianow á do Grekow przyſtał/ [...] ręcżę ia zá ſwego [tj. biskupa Secigniewskiego]/ Iże nas nie odſtąpi/ lecż pomoże wſzego. PaprPan V3v, K, P4v, X4v, Bbv; GórnRozm Cv.
ręczyć za co (10): OrzQuin M2; (nagł) Bártoſz Czeſácki. (–) [...] Ale krolá celuie zá toć ręcżę ſmiele PaprPan P2v, I2v. Cf Ze zdaniem dopełnieniowym.
Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym z zapowiednikiem: za to (7); iż(e), że (17), bezspójnikowo (7); zdanie nadrzędne w antepozycji (2)] (24): A ręcżę tobie za to/ ijże będzieſſli ſie w nich [tj. w tych książkach] iako w proſtych rzecżach obiérál/ [...] ij pociechę duſſną [...] będzieſs miál OpecŻyw 30; KochSat B3; Niewiem by [Wernerus uczony] ſwym dowćipem tu w Ruśi co ſpráwił/ Iuż náſz [Bartosz Korytko] w to lepiey tráfi za to ręcżę tobie PaprPan D4; On zacny Atálántá choć zmyſlny był wiele/ Nie vmiałby z náſzym [Boreckim] nic zá to ręcżę ſmiele PaprPan L; LVkulus bárzo zacny mąż mowią był w Rzymie/ Ale ręcżę przy náſzym że s ſwym męſtwem zginie. PaprPan Xv, C3, C3v, Ov, P2, P4v (19); SkarŻyw 593; Iá tobie ręczę zá Włochy/ iżby ná táką iáka ieſt v was Wolność [tj. przywileje szlacheckie w Koronie] nigdy nie prżyzwolili GórnRozm Cv; CzahTr I3v.
Jako zdanie wtrącone (4): (nagł) Szcżuczcy. (–) TYch ſie młodość ia ręcżę káżdemu podoba PaprPan H3; Niech Amurat doſtátkiem mocą ſie nie chłubi/ Bo ią prętko ia ręcżę przed náſzemi [książęty kijowskiemi] zgubi PaprPan H4, X2, Aav.
W połączeniu szeregowym (1): Gdzie iuż thám [tj. przy chrzcie] rodzicy ofiáruią/ ręcżą/ y poſlubuią ono dzieciątko Pánu Bogu/ á kłádą ná nie znák z wody á z Duchá s. RejPos 152v.
Synonimy: 2., 4. poprzysięgać, poślubować, przyrzekać.
Formacje współrdzenne: ręczyć się, obręczyć, obręczyć się, poręczyć, przyręczyć, wyręczyć, zaręczyć, zaręczyć się; porączać, zaręczać, zaręczać się; rękować, porękować, porękować się, zrękować, zrękować się.
MC