[zaloguj się]
[pdf]

PORĘKOWAĆ SIĘ (1) vb pf

Fleksja

3 sg praes porękuje sie.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Prawdopodobnie: Zaręczyć się; przen: Iáko máćicá/ która w proſtym polu wſchodźi/ Nigdy wzgórę nie idźie/ nigdy grón nie rodźi Doſtáłych: lecz rózgámi wiſząc ku dołowi/ Sięga wierzchołkiem źiemie/ áż ku korzeniowi. [...] Ale ieſli ſye kiedy ſklónem porembuie [lege: porękuje] [vidua ... vitis ... ulmo coniuncta marita Catullus 62,54]/ Wielé oraczów/ wiélé wołów o niéy chodźi. KochEpitCat 111.

Formacje współrdzenne cf RĘCZYĆ.

MN