[zaloguj się]
[pdf]

ROZTWORZYĆ SIĘ (2) vb pf

Oba o jasne.

Fleksja
imperativus
sg
2 roztwórz sie

fut 3 sg roztworzy sie (1). ◊ imp 2 sg roztwórz sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. roztworzyć.

Otworzyć się, rozewrzeć się (2): A macicza ma być namazana/ albo podkurzaniem y wonią: zagrzewana aż ſie roztworzy. á odwilgnąwſzy/ drogę łaczną ku wyſzciu vcżyni. FalZioł V 34.
Przen [czym] (1):
Zwrot: »roztworzyć się szeroko« (1): Otwórz ſie ſerce moie ſlónecżné iaſnoſcij/ roztwórz żądzą ſſyroko/ bo máſs boga bliſko. OpecŻyw 18v.
Szereg: »otworzyć się, roztworzyć się« (1): OpecŻyw 18v cf Zwrot.

Formacje współrdzenne cf 1. ODEWRZEĆ.

Cf 2. ROZTWORZONY

RS