[zaloguj się]
[pdf]

PORZECZE (3) sb n

porzecze (3), [porzycze].

o jasne, oba e pochylone.

Fleksja
sg
N porzéczé
L porzéczu

sg N porzéczé (1). ◊ L porzéczu (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Teren położony nad rzeką; regio ad flumen sita Volck (3): Ale co to mowić wiele/ płácże káżdy ſwego/ Meletes Meleſygená/ á KOCHANOVVSKIEGO Cięſzko WISLNA NYMPHA płácże/ Naias bogom rowna/ Ná topolowym porzecżu VANDA CRACVSOVVNA. KlonŻal B3v; Ten port Kieydáńſki, wielceby był pożyteczny ku wypráwie ná morſką woynę: [...] Abowiém to porzéczé pełné iest láſów SarnStat 1045; KlonFlis F; [Glosy II nr 74/32; Jest stawków 9, jeden nad drugiem, na jednem porzyczu, na wodzie, która z puszczej wyszła LustrKrak II 16; Secus decursus aquarum seruntur salices Przy porzycżu ſadzą wierzby UrsinGramm 302; Volck Sss3].
[Przen: pochlebſtwo z nieprawdą ná iednym porzecżu śiedzą/ y ſą ſobie práwie iáko ćiotcżone rodzone śioſtry WerReguła 114 (Linde).]

MN