Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: POSIECZENIE

Następne hasło: POSIEDAĆ (?) »

POSIECZONY (4) part praet pass pf

Oba o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w posieczenie oraz -ony).

Fleksja

sg
m	N	posieczony	n	N	posieczon(e)
	V	posieczony		V

pl
N	subst	posieczon(e)

sg m N posieczony (1). ◊ V posieczony (1). ◊ n N posieczon(e) (1). ◊ pl N subst posieczon(e) (1).

Sł stp s.v. posiec, Cn brak, Linde XVI w.

Znaczenia

1. Ścięty, skoszony (o roślinach) (3)
- Przen (1)
2. Poraniony, pokaleczony biczem (1)

1. Ścięty, skoszony (o roślinach); secatus Vulg (3): kiedy będą posiecżone kloſy [!]/ kthorym licżby niemáſz/ iáko wielkie to gumno będzie? Leop 4.Esdr 4/32; Z poránku kwitnie á rośćie [ziółko]/ á ku wiecżoru bywa poſiecżone y vſchnie [vesperi excidetur, et siccabitur]. BibRadz Ps 89/6; [Cresc 1571 484 (Linde s.v. posiec)].

Przen (1):

W porównaniu (1): Ktoregokolwiek dniá wzywáć ćię będę: prędko wyſłuchay mię. Abowiem [...] Pośiecżony ieſtem iáko śiáno. LatHar 166.

2. Poraniony, pokaleczony biczem (1):

Zwrot: »biczowaniem posieczony« (1): Bądź pozdrowioná pokorna ſzyio Iezuſá Chryſtuſá/ dla nas poſzyikowána: y grzbiećie naświętſzy/ dla nas bicżowániem pośiecżony. LatHar 266.

Synonimy: 1. pocięty, pożęty, ścięty.

Cf POSIEC