[zaloguj się]
[pdf]

[POSIEDZICIEL sb m

o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w posiedzieć); prawdopodobnie -ciél, -ciel- (tak w -ciel).

Fleksja
sg
N posiedziciél
I posiedziciel(e)m

sg N posiedziciél. ◊ I posiedziciel(e)m.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. Posiadacz czegoś, właściciel: poſiedźićiel/ Possessor. Volck Sss3.
2. Ten, kto posiadł coś przemocą [czego]:
Wyrażenie: »gwałtowny posiedziciel«: Inſzych przyczyn y wywodów byłoby wiele/ by ſamá rzecz/ tudzieſz Kroniki [...]/ tego iáwnie niepokázowáłá/ iż Gedimin álbo Gedzimin nie Koniuſzym iákim/ áni zaboycą/ áni ſługą Páná ſwego/ áni gwałtownym poſiedzićielem Wielkiego Xięſtwá Litewſkiego: ale właſnym Synem y Dziedzicem Witennowym był. StryjKron 386 (Linde).

Synonimy: 1. dziedzic, pan, possessor.

Cf POSIADACZ, [POSIADCA]]

SBu