[zaloguj się]
[pdf]

POSINIEĆ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg pl
3 m posiniåł m pers
n subst posiniały

fut 3 pl posinieją (1). ◊ praet [3 sg m posiniåł ]. ◊ 3 pl subst posiniały (1).

Sł stp brak, Cn s.v. podbijam oczy, Linde bez cytatu.

Nabrać sinej barwy, stać się sinym (2): Znamiona vmarłego [płodu] ty ſą. [...] Szoſte gdy oeży brzemiemienney [!] wpadną [...] á nad to ocży, nos: ſtrętwieią, á wargi poſinieią. FalZioł V 32v; A poſtaẃ tákież przed ocży duſze ſwoiey tę ſwiętą á błogoſłáwioną ofiárę Páná ſwego/ [...] ták iákobyś ná to ocżymá ſwemi pátrzył. [...] Pátrzayże áno pośiniáły błogoſłáwione ony vſtá iego RejPos [105]v.
[Wyrażenie: »posinieć od strachu«: Zbladł nieborás iák chuſtá/ pośiniał od ſtráchu ŁaszczPogrom 10.]
[Przen [od czego]:
Szereg: »zgnić i posinieć«: Zgniły y pośiniáły blizny moie/ od głupſtwá mego. Znędzniony ſkrzywiłem ſię aż názbyt/ cáły dźień ſmutnom chodźił. ArtTanat 121.]

Formacje współrdzenne cf SINIEĆ.

Cf POSINIAŁY

KO