[zaloguj się]
[pdf]

[POSKORUPIĆ vb pf

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz skorupa).

Fleksja
praet
sg
3 m poskorupił
imperativus
sg
2 poskorup

praet 3 sg m poskorupił. ◊ imp 2 sg poskorup.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Powlec, pokryć skorupą [co]: Iako iáie vcżynić więcżſze niż cżłowiecża głowa: [...] Warz ie [jajo] záś znowu/ áż też y białek ſtwárdnieie/ Potym ie ták poſkorup/ ony ich ſkorupy pochędożywſzy potłucż na miáłki proch wmocż on proch thęgy [!] ocet [...]/ aż ſie roſtopi/ bierzyſz pędzlikiem octu onego/ a pomázuy onego iáiá warzonego wſzędy wkoło/ włoż go potym w żimną wodę/ wnet ſie poſkorupi [...] á będzieſz miał iáie ſámorodnemu podobne. SienHerb 610a (Linde).
a. Otynkować: Puháczow miáſteczko ná oſobliwym mieścu fundował y opárkánił/ Abbácyą y Konwent z gruntu wymurował y rządnie poſkorupił RegułaKlon B.

Formacja współrdzenna: poskorupić się, zaskorupić; przyskorupieć.]

KO