[zaloguj się]
[pdf]

POSŁABIĆ (1) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf posłabić
praet
sg
1 m -ech posłabił

inf posłabić. ◊ [fut 3 sg posłabi. ◊ praet 1 sg m -ech posłabił.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Odebrać siłę, uczynić słabym, zwątlić [co]: [A gdy do Krolewny przyſzedł/ dał iey ſztucżkę zieść: á nátychmiaſt był znak że rogi [na głowie królewny] zwątlały. [...] [Powiedział królewnie:] to lekárſtwo ktorymech iuż ty rogi poſłábił/ koſztuie mię o tyśiąc złotych we złoćie HistFort N2v.]
Przen: Zoſtáły teſz y ony świeckie/ ále bárzo wątłe przywileie: ktore P. Bog/ ná pokute [!] náſzę/ [...] posłábić racżył. SkarŻyw 262.
2. [Osłabnąć (o abstraktach): Gdzieby się [kto] na kogo nad prawo oborzył, pogotowiu i po śmierci pańskiej, principalis dignitas et auctoritas penes eum residet; a trzeba jej mocnie strzedz, bo jako ta posłabi, już wnet sequitur anarchia et eam motus seditiosi, inde vero varii casus et ruinae. PismaPolit 225.]

Formacje współrdzenne cf SŁABIEĆ.

Cf POSŁABIONY

KO